Op deze pagina staan foto’s van de zijderoute per thema gerangschikt. Van boven naar beneden eerst wat uitleg over de route, de reis en de zijde; vervolgens series met de landschappen, de cultuur en de mensen.
De route
Wij (Marijke en ik) zijn in het voorjaar van 2014 van Istanbul naar Xian gereisd langs de zijderoute. Er is niet een vaste route, maar er zijn meerdere handelswegen tussen China en Europa. Onze route is in rood aangegeven op de linker afbeelding. Die liep van Turkije via Georgie, Azerbijan, Turkmenistan, Oezbekistan, Kirgizie naar Centraal China. In totaal hebben we ca. 16.000 km over land afgelegd.
De reis
We zijn gereisd met een overland tour van Dragoman, een Britse reisorganisatie. Het vervoer is met een tot bus omgebouwde truck. Geen luxe zitplaatsen, maar je kunt er wel mee op de meest verlaten plaatsen komen. Het reisgezelschap is internationaal en varieert van 8 tot 18 personen. Er zijn verschillende op- en afstapplaatsen, zodat je ook onderdelen van de reis kunt doen. Ca. 25% van de overnachtingen is in een tent, de rest in een hotel of B&B. Tijdens kampeerdagen kookt de groep zelf.
De zijde
Zijde bestaat uit fijne draden die gemaakt worden door de zijderups. Deze leeft op de bladeren van de moerbeiboom. De rups wikkelt zich met de draden in een cocon. Hierin ontwikkelt hij zich tot vlinder. De zijdekwekers doden de rups in de cocon met stoom en heet water en ontrafelen de draden. Al in de tweede eeuw voor Christus werd de zijde vervoerd naar Europa. De Romeinen hadden er grote belangstelling voor. In de loop der eeuwen werden er veel meer producten verhandeld. De naam zijderoute werd pas in de 19-de eeuw aan deze handelswegen gegeven. Hu zijn de toeristen de grootste afnemers van zijden tapijten en jurken.
De landschappen
Van West naaar Oost kom je door een scala van imponerende landschappen. De vulkanische formaties in Turkije en Azerbijan de Kaukasus, de Karakum woestijn met gaskraters in Turmenistan, het Tían Shan gebergte in Kirgizie met toppen boven de 7000 meter, woeste rivieren en hoge bergmeren langs de Karakoram Highway, de eindeloze Taklimakan woestijn in West China, hoge zandduinen en gekleurde rotsen in Centraal China.
De cultuur
Meer dan 2000 jaar historie heeft zijn sporen achter gelaten. Directe verwijzingen naar de handelswegen zijn de karavanserai. Dat zijn halteplaatsen van de karavanen. Hier werd ook de handel overgedragen. Zelden legde een karavaan de hele route van en naar China af. De Islam, het Christendom en het Boeddhisme hebben elke hun eigen cultuurhistorisch erfgoed achtergelaten. Samarkand heeft een magische klank. Hier staat een aantal indrukwekkende moskeen, mausolea en madrassa’s (koranscholen) bij elkaar. Veel is ook verwoest tijdens talrijke oorlogen en veroveringen. Je moet de route ook niet romantiseren. Je rijdt ook veel door troosteloze sovjetsteden en langs moderne Chinese flatgebouwen. Heel bijzonder is Ashgabat de hoofdstad van Turkmenistan, waar de megalomane president een heel stadsdeel liet aanleggen vol met marmeren paleizen en regeringsgebouwen.
De mensen
Zeven landen met een veelvoud aan volken met elk hun eigen kleding en gewoonten. Op straat is voor een fotograaf heel veel boeiends te zien: russisch orthodoxe priesters, boeddhistische monniken, schaapherders in Oezbekistan, Oeigoeren bij hun yurts, boeren op de veemarkt, nomaden bij de paardenraces en vooral veel Chinezen, die zich graag laten fotograferen. En waar je ook bent, altijd is daar de mobiele telefoon.
